Op “Wouldn’t here without you” brengt de Amerikaanse gitarist Brent Laidler tien eclectische originele composities die zijn opgedragen aan de vrienden, mentoren en mede muzikanten die hem hebben geholpen op zijn reis door het leven en de muziek. Het is zijn tweede als leider na het album No matter where noir uit 2017. Laidler heeft niet de nationale naamsbekendheid die hij op grond van zijn spel zou moeten hebben vooral omdat zijn vele muziek gerelateerde activiteiten hem verhinderen extensief te toeren. Naast jazzgitarist is hij ook een film/commercieel componist, arrangeur, radio presentator en succesvol zakenman. Laidler wilde dit album oorspronkelijk vernoemen naar zijn compositie “A second change” als verwijzing naar het feit dat dit zijn tweede jazz album is als leider. Maar in de voorbereiding verloor hij binnen enkele dagen zowel zijn vader als zijn vriend en mentor Tony Zamora, de geliefde directeur van het Black Cultural Center aan de Purdue University, daarom kreeg het album zijn huidige titel.

Als gitarist is hij beïnvloed door grootheden als Jim Hall, Kenny Burrell, Barney Kessel en Pat Martino. Laidler wordt hier begeleid door topmusici uit de Midwest: Mark Buselli op trompet en flugelhorn, Ned Boyd op saxofoons en fluit, Jamie Newman op orgel, Scott Pazera op bas en Richard “Sleepy” Floyd op drums. Het album opent met “Keeping it simple” een bossanova getint nummer geïnspireerd door Jobim en andere Latin componisten. Het is een lichtvoetig nummer dat doet verlangen naar (eindelijk) zomers weer. Laidler is een fan van latin muziek omdat er met weinig akkoorden zulke rijke melodieën worden gecreëerd. Brent schrijft ook eerst de akkoorden voor de melodie, “I usually compose by first writing chords before the melody. For me, chords are like a painter’s palette that allows you to paint a picture….or melody”.

In “Sunday Mood” is het vooral genieten van Boyd op de baritonsax. Een vrolijk stemmend vehikel is ook “You ain’t the Bossa Me” en in het aanstekelijke “A second change” bewijst Brent dat hij een uitstekend gitarist is en de bas solo van Pazera mag er ook zijn. “Foo’s Blues” is een eerbetoon aan zijn oude bandleden toen hij in bluesbands speelde en alle blues muzikanten die hij bewonderde en die belangrijk voor hem waren. Het is een groovy nummer met een vette Hammond en lekker scheurwerk van Ned Boyd en een fraaie solo van Brent, meer moet dat niet zijn zou Ben zeggen. “Walt’s Waltz” Brent schreef ter ere van zijn high school leraar die een grote invloed had op zijn ontwikkeling als jazz muzikant. “Wouldn’t be here without you” is opgedragen aan al zijn bandleden en vrienden. Triest door het heengaan van Chick Corea gebruikt Brent de akkoord en van Corea’s Spain voor de solo choruses. Geen avant garde, geen elektronica, gewoon goed doorwrochte en lekker in het oor liggende muziek.

Jan van Leersum.